Moesdistel

De plant wordt 60 tot 150 cm.hoog. Ondanks dat de plant distel wordt genoemd  heeft het slappe bladeren en zijn de doorns op de stengels niet scherp. De onderste bladeren zijn donkerder en veer-spletig, ongedeeld. De bladeren rond de stengel, stengel-omvattend en lichtgroen tot geelgroen. De geel-witte bloemhoofdjes zitten in grote, bleke schutbladeren. Moesdistel bloeit van juli tot september. Bloemen zijn 2 tot 3 cm. groot.

De plant groeit vooral op natte plekken, vlakke heidevelden, nat ( vloei-)bos en weilanden door om heen liggend. Ook ziet men de plant rond beken en rivieren. De plant groeit bij voorkeur op stikstofrijke grond.

Moesdistel is vroeger in tijden van hongersnood door mensen regelmatig gegeten.

Gebruik:

De bladeren hebben een koolachtige smaak. Jong kunnen ze rauw in salades verwerkt worden.

De grotere bladeren kunnen geblancheerd gebruikt worden om groente-, graan- en vleespakketjes mee in te pakken.

Gehakte bladeren en de geschilde stelen kunnen in soepen en sauzen gebruikt worden.

Ook de wortels kunnen gegeten worden. Vooral ook bij suikerziekte zijn de wortels  prima, omdat  ze  Inuline bevatten. Ze kunnen zowel rauw geraspt door salades als gekookt gegeten worden.

Smoothie-liefhebbers gebruiken tegenwoordig het jonge blad.

De thee van de wortels werd vroeger medicinaal gedronken onder andere bij reuma.

De bloemen kunnen net als artisjokken gekookt gegeten worden.  ( kook de nog groene, maar wel uitgegroeide bloemen 10 tot 15 minuten in zout water met wat citroensap. Af laten druipen en met wat olie ( olijf- of kool-zaad) bedruppelen. Net als artisjok afpellen ( de bloem is wel veel pluiziger, de bodem heeft echter een lekkere smaak). Wel meerdere tegelijkertijd koken want de bloemen zijn niet zo groot.