Sint-janskruid is een vaste kruidachtige plant die
oorspronkelijk uit zowel Azië als Europa komt. In Europa is dit kruid te vinden
langs de kant van de weg en op open bos plekken. Inmiddels is dit kruid ook in
andere werelddelen ingevoerd. Sint-janskruid kenmerkt zich door zijn
langwerpige bladeren en goudgele bloemetjes. Het kruid dankt zijn naam aan Sint
Johannes de Doper die zijn feestdag op 24 juni vierde, de dag waarop dit kruid
vroeger veel geplukt werd.
Hoewel Sint-janskruid in het wild groeit en je het daar kunt
plukken, is het ook goed te kweken in je eigen keukentuintje. Het kruid heeft
weinig nodig om tot bloei te komen, al groeit dit kruid het best op een wat
droge, waterdoorlatende en alkalische grond. Aangezien de zaadjes kou nodig
hebben om te kunnen kiemen, kun je ze het beste in het najaar zaaien.
Gebruik:
Sint-janskruid wordt maar in enkele gerechten toegepast.
Vroeger werd het wel eens toegevoegd aan bier of wijn en tegenwoordig wordt het
verwerkt in tomatenrecepten of kruidenwijnen. Je kunt ook gemakkelijk olie
maken van Sint-janskruid, voor medicinaal gebruik. Pluk hiervoor een grote
hoeveelheid bloemetjes die net open zijn. Doe ze in een grote glazen pot en
voeg hier biologische plantaardige olie aan toe. Laat de pot vervolgens op een
warme plek drie weken trekken. Zeef dan de bloemetjes eruit en bewaar de olie
op een koele plek.
Medisch:
Sint-janskruid staat voornamelijk bekend om zijn
(genees)krachtige werking. Vroeger dacht men met dit kruid kwade geesten buiten
de deur te kunnen houden. Tegenwoordig wordt het gezien als de natuurlijke vorm
van prozac, omdat het blijkt te helpen tegen neerslachtigheid en lichte
depressie. Ook wordt het gebruikt bij de ziekte van Parkinson en om wonden
sneller te laten genezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten